*Mezalians pierwszy*

  Spokój i opanowanie? To dwa słowa, których definicji nie znała. Ona, blondwłosa dziewczyna z licznymi rysami na nadgarstku. Kaleczenie się było dla Angeliki ucieczką od nieprzyjemnych, a wręcz makabrycznych wspomnień. Gdy po jej ręku ciekła czerwona ciecz, czuła ulgę. Nie zdawała sobie jednak sprawy z tego, że kiedyś, może się to dla niej źle skończyć.
  Impreza, alkohol, powolne tracenie trzeźwości umysłu... Opuszczenie lokalu, przechadzka po pustym parku. Czy całkowicie pustym? Otóż nie. Wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna szukający przygód i kobieta, która ledwo co słaniała się na nogach. Trudno byłoby takiej okazji nie wykorzystać. Przyspieszył kroku, jego ciężkie stąpanie po ziemi i dyszenie złowrogo roznosiły się w powietrzu. Złapał ją, by po chwili brutalnie wykorzystać. Mimo złego stanu dziewczyna próbowała się wyrwać, lecz jej starania nie przyniosły żadnego efektu. Zgwałcił i porzucił, porzucił tam, gdzie nikt nie miał prawa jej znaleźć...

~.~

  Jeden mecz, jeden faul, a zarazem tyle bólu... Służby medyczne, karetka, szpital, wszystko działo się szybko, można by rzec, że za szybko. W głowie każdego kibica z Dortmundu panował chaos. Sędzia wstrzymał mecz. Piłkarze bez najmniejszego zastanowienia wybiegli ze stadionu, zajęli miejsca w klubowym autokarze i ruszyli do najbliższego szpitala. Nikt nie wiedział co będzie dalej, co stanie się z najlepszym polskim obrońcą.. 

 22 chłopaków z trenerem na czele zawitało w recepcji. Popularny Kloppo z wielkim zdenerwowaniem rozmawiał z pielęgniarką.

- 26! 26! - wykrzyczał mocno gestykulując

  Wszyscy jakby zahipnotyzowani udali się pod wskazaną salę, salę operacyjną... Lekarze co rusz z niej wychodzili i wchodzili, lecz żaden z nich nie chciał objaśnić w jakim stanie jest Łukasz. 

  Kwadrans, pół godziny, godzina pierwsza, druga, trzecia i ciągle ten stan. Stan niewiedzy i strachu. Nagle, wszyscy wstrzymali oddech.. Jedna chwila dzieliła ich od poznania prawdy. Tego dnia, jednak los nie był dla nich przychylny. W sali zaczęła się krzątanina. Chirurg bez słowa wyjaśnienia z powrotem wbiegł do sali. Rozczarowanie i strach.. Tylko to w tej chwili czuli. Wszyscy mieli nadzieję i wierzyli w to, że chłopak wyjdzie z tego cało.

- Nie ma sensu żebyśmy siedzieli tu w komplecie.. Kuba, Marco, wy zostańcie. Jakby coś się działo.. Znacie mój numer. - powiedział jak nigdy poważny trener

  Piłkarze ze spuszczonymi głowami udali się w stronę wyjścia, a Błaszczykowski i Reus bezsilnie opadli na szpitalne krzesełka. Obydwaj bili się ze swoimi myślami. Nie były one jednak zbyt kolorowe. Dobrze wiedzieli, że po takim zderzeniu może dojść do naprawdę poważnych obrażeń. 

  W końcu na korytarz wyszedł lekarz. Kuba zerwał się z krzesła, by tylko dowiedzieć się co dzieje się z jego przyjacielem.

- Panie doktorze, czy on z tego wyjdzie? - zapytał pełen nadziei

- Niestety nie mam dla panów zbyt dobrych wieści...

I mamy jedyneczkę :) Co waszym zdaniem wydarzy się dalej?